India: Violence against Christians: No let-up in Orissa, Karnataka mob attacks: Police station torched

கிறிஸ்தவர்கள் மீதான தாக்குதலை நிறுத்த நடவடிக்கை எடுக்கக்கோரி இந்திய மத்திய அரசு கர்நாடகத்துக்கு அறிவுரை

கர்நாடகத்தில் கிறிஸ்தவர்கள் மீதான தாக்குதலைத் தடுத்து நிறுத்த உடனடியாக நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும் என்று மாநில அரசுக்கு மத்திய அரசு அறிவுரை அனுப்பியிருக்கிறது.

ஒரிஸ்ஸா மாநிலத்தைத் தொடர்ந்து கர்நாடகத்திலும் கடந்த சில தினங்களாக கிறிஸ்த தேவாலயங்கள் மீதும், கிறிஸ்தவ மக்கள் மீதும் தாக்குதல் நடந்துவருகிறது.

இந்து கடும்போக்கு அமைப்புக்கள் இதற்குக் காரணம் என்றும், ஆனால் பாஜக தலைமையிலான மாநில அரசு இது குறித்து உரிய நடவடிக்கை எடுக்கவில்லை என்றும் எதிர்க்கட்சிகள் குற்றம் சாட்டுகின்றன.

இந்த பிரச்சினையில், உடனடியாக நடவடிக்கை எடுக்குமாறு மாநில அரசுக்கு மத்திய அரசு நோட்டீஸ் அனுப்பியிருப்பதாக மத்திய உள்துறைச் செயலர் மதுகர் குப்தா தெரிவித்தார்.

ஆனால் மத்திய அரசின் இந்த நடவடிக்கை, எதிர்க்கட்சிகள் ஆளும் மாநில அரசுகளைக் குறிவைத்து நடத்தப்படும் அரசியல் பழிவாங்கும் நடவடிக்கை என்று பாஜக தலைவர்கள் கண்டனம் தெரிவித்துள்ளனர்.

அரசியல் சட்டத்தின் 355-வது பிரிவைப் பயன்படுத்தி, மாநில அரசுக்கு மத்திய அரசு எச்சரிக்கை அனுப்பக்கூடும் என்று தில்லி வட்டாரங்களில் பேசப்படுகிறது. மாநில அரசைக் கலைப்பதற்குப் பயன்படுத்தப்படும் 356-வது பிரிவுக்கு முந்தைய நடவடிக்கை இது என்று எதிர்க்கட்சிகள் கூறுகின்றன.

மத்திய அரசின் இந்த உத்தரவு, வெறும் அறிவுரை மட்டும்தான் என்றும், தாக்குதல் சம்பவங்கள் தொடர்பாக நீதி விசாரணைக்கு உத்தரவிடப்பட்டிருப்பதாகவும் கர்நாடக மாநில உள்துறை அமைச்சர் வி.எஸ். ஆச்சார்யா தெரிவித்துள்ளார்.

---

---

இந்து – கிறிஸ்தவ மோதல்கள் இந்தியாவில் தொடர்கிறது

	மோதலில் எரிக்கப்பட்ட ஒரு தேவாலயம்

இந்திய மாநிலமான ஒரிஸ்ஸாவில் இந்து மற்றும் கிறிஸ்தவ குழுக்களுக்கு இடையில் முருகல் நிலை தொடரும் பின்னணியில் மேலதிக வன்முறைகள் இடம்பெற்றுள்ளன.

ஏற்கெனவே மோதல்கள் இடம்பெற்ற கந்தமால் மாவட்டத்தில், சுமார் 500 பேர் கொண்ட கும்பல் ஒன்று காவல் நிலையத்தை தாக்கி தீவைத்ததில் ஒரு காவலதிகாரி கொல்லப்பட்டார். மற்ற காவலர்கள் அருகிலிருந்த காடுகளுக்குள் ஓடித்தப்பினார்கள்.

ஹிந்து மத தலைவர் ஒருவர் ஆகஸ்ட் மாதம் கொல்லப்பட்டதை தொடர்ந்து தற்போதைய மதக்கலவரங்கள் மீண்டும் அதிகரித்துள்ளன. இந்த மோதல்கள் கடந்த சில தினங்களில் தென்னிந்திய மாநிலமான கர்நாடகாவுக்கும் பரவியிருக்கிறது.

Protests, Bandhs, Harthal: Work stoppage & public nuisance – Habit for getting Holidays

“பொது நலனை பாதிக்கும் போராட்டம்’

வ. ஜெயபாண்டி

நாட்டில் சமீபகாலமாக நடைபெறும் போராட்ட சம்பவங்களைப் பார்க்கும்போது ஜனநாயக நாட்டில் மக்களாட்சித் தத்துவத்தில் நாம் வாழ்கிறோமா? என்ற சந்தேகம் எழுகிறது.

விலைவாசி உயர்வு, சிலை அவமதிப்பு, இடஒதுக்கீடு கோரிக்கை என எதுவானாலும் சம்பந்தப்பட்டவர்கள் “போராட்டம்’ என்ற பெயரில் சேதப்படுத்துவது பொதுச் சொத்துகளைத்தான்.

தமிழகத்தில் அரசியல் மோதலில் தொடங்கி அனைத்துப் பிரச்னைகளிலும் அதிகம் பாதிப்படைவது அரசு போக்குவரத்துக் கழகப் பேருந்துகளே!

அதேபோல ராஜஸ்தான் மாநில “குஜ்ஜர்’ இன இடஒதுக்கீடு பிரச்னையில் அரசுப் பேருந்துகளையும், தண்டவாளங்களையும் கூச்சமின்றி பலர் சேதப்படுத்தியதை ஊடகங்கள் உலகறியச் செய்தன.

மறியல் போராட்டம் என்ற பெயரில் பொதுமக்களைப் பாதிக்கும் வகையில் அரசியல் கட்சியினர் நடத்தும் “பந்த்’துகளால் அதிகம் பாதிக்கப்படுவது அப்பாவி மக்களே!

கோரிக்கைகளை வலியுறுத்தவும், அதைப் பெறப் போராடவும் அனைவருக்கும் உரிமை உண்டு. அதே சமயம் பொது நலனைப் பாதிக்கும் வகையில் நடந்துகொள்வது எந்த வகையில் நியாயம் என்பதைச் சம்பந்தப்பட்டோர் சிந்திக்க வேண்டும்.

நாடு நமது. அதிலுள்ளவை நம்முடையவை. அதைப் பாதுகாப்பதும், நமது தேவைக்கு ஏற்ப நல்ல முறையில் பயன்படுத்திக் கொள்வதுமே உண்மையான உரிமை. இதை எத்தனை பேர் உணர்ந்திருக்கிறோம்?

அரசு வாகனங்களை சேதப்படுத்துகிறோம். பின்னர், பயண நெரிசலைக் கவனத்தில் கொண்டு கூடுதல் வாகனங்களை இயக்குமாறு கோரிக்கை வைக்கிறோம். ஏன் இந்த முரண்பாடு?

தனது வீட்டில் சிறு கீறல் விழுந்தாலே பதறித் துடிக்கும் ஒருவர், கூட்டத்தோடு சேர்ந்து பொதுச் சொத்துகளை உடைத்து நொறுக்குவதற்கு எப்படி மனம் வருகிறது? கண்ணை விற்று சித்திரம் வாங்கி என்ன பயன்?

மக்களது தேவைக்காகப் போராடுகிறோம் என்ற பெயரில் மறியலில் ஈடுபடும்போது அவசரத் தேவைக்காகச் செல்லும் அப்பாவி மக்கள் பாதிக்கப்படுகிறார்களே? இதற்கு யார் பொறுப்பு?

அரசியல், சாதிய இயக்கங்கள் என்ற போர்வையில் சமூகத்தைப் பாதிக்கும் வகையில் நாமே நடந்து கொள்வது எந்த வகை நாகரிகம்?

இதற்காகவா நமது முன்னோர் கண்ணீரும், செந்நீரும் சிந்தி மக்களாட்சியை ஏற்படுத்தினார்கள்?

அன்னியர் ஆட்சியே மேல் என்று கருதும் நிலையை உருவாக்குவதற்காகவா, அரையாடை அணிந்து “மகாத்மா’ அகிம்சை வழியில் போராடினார்?

நாட்டில் நடைபெறும் போராட்டத்தில் பெரும்பாலானவை அரசியல் மற்றும் அவை சார்ந்த அமைப்புகள் நடத்துபவையாகவே உள்ளன.

இதனால் அவை ஒட்டுமொத்த சமூகத் தேவைக்கான போராட்டமாக அல்லாமல் குறிப்பிட்டோர் ஆதாயம் அடையத் தக்கவையாக அமைகின்றன.

சாதி, சமயம், அரசியல் என குறுகிய வட்டத்தில் குறுக்கிக்கொண்டு செயல்படுவதையே பலரும் நவீன அரசியல் யுக்தியாக கருதும் போக்கும் அதிகரித்து வருகிறது.

அப்படிப்பட்ட அமைப்புகளுக்குத் தலைவர்களாக வருவோர், தங்கள் பின்னால் அணிவகுப்போரை உணர்வுப்பூர்வமாக தூண்டிவிட்டு பயனடைகிறார்கள். அறிவுப்பூர்வமான வழிகாட்டல் அவர்களிடம் அரிதாகவே உள்ளது.

இதற்கு யார் காரணம்? ஆடை எடுப்பதற்குக் கூட கடைகளில் அதிக நேரம் செலவிடும் நாம், அரசியல் தலைவர்களைத் தேர்ந்தெடுப்பதில் சிந்திப்பதே இல்லை.

நமது ஜனநாயக உரிமையை ஐந்தாண்டுக்கு ஒருமுறை பயன்படுத்துவதில் பொறுப்புணர்வை காட்டுவதுமில்லை. “மட்டத்தில் நயம்’ என்ற நிலையிலே நமது அரசியல் தேர்வு உள்ளது.

இத்தகைய போக்கால் நாட்டு நலன் பின்னுக்குத் தள்ளப்படுகிறது. தனிநபர் நலன் முக்கியத்துவம் பெறுகிறது. பொது நல ஆர்வம், தியாகம் என்பதெல்லாம் பிழைக்கத் தெரியாதவர்களது பிதற்றல் என்றாகிவிட்டது.

“நாடு கெட்டுப்போய்விட்டது’ என ஆளாளுக்கு கவலைப்படுகிறோம். ஆனால் நம்மால் சமூகத்தை மேம்படுத்த என்ன செய்யமுடியும் என சிந்திக்கத் தவறுகிறோம்.

தனிமனித ஒழுக்கம், சுய கட்டுப்பாடு, விட்டுக்கொடுக்கும் மனப்பான்மை என்பதெல்லாம் சமூக மேம்பாட்டுக்கான ஏணிப்படிகள் என்பதை நிகழ்கால மற்றும் எதிர்கால சந்ததியினருக்கு கற்றுக்கொடுக்கத் தவறிவிட்டோம்.

ஆம். யாரும் எதைப் பற்றியும் கவலைப்பட நேரமில்லை. இன்றைய பொழுது தமக்கு நல்லபடியாக கழிந்ததா? மனம் விரும்பியது கிடைத்ததா? அதற்காக எத்தகைய பழி பாவத்தையும் செய்யலாம் என எண்ணுகிறோம்.

ஆனால் நமது தவறுக்கெல்லாம் “பலிகடா’வாகப் போவது நமது எதிர்காலச் சந்ததியினர் என்பதை மறந்துவிடக் கூடாது.

“”தினை விதைத்தவன் தினை அறுப்பான் : வினை விதைத்தவன் வினை அறுப்பான்” என்று நமது முன்னோர் சொன்ன முதுமொழியை இப்போது நினைவில் கொள்வதே எதிர்காலச் சந்ததியினருக்கு நாம் செய்யும் நன்மையாக அமையும்.