Financial Instituitions & Loan Process – Pa Muthaiyan

நிதி நிறுவனங்களும் கடன் வழங்கும் முறையும்

ப. முத்தையன்

அரசு மற்றும் தனியார் வங்கிகள் தனி நபருக்கோ அல்லது கூட்டாகவோ, சில விதிமுறைகளுக்கு உட்பட்டு கடன் வழங்குகின்றன.

வாகனக் கடன், வீட்டுக் கடன், தனி நபர் கடன் என்று இவற்றை அவை வகைப்படுத்தி வழங்குகின்றன.

பொதுவாக மனுதாரரின் மாத வருவாய் அல்லது மூன்று ஆண்டுகளில் ஈட்டிய வரவு-செலவுக் கணக்கு, அசையும் மற்றும் அசையா சொத்துகளின் மதிப்பு, ஜாமீன்தாரர்களின் வருமான விவரம், வயது, பணிக்காலம் இவற்றைப் பொருத்து கடன்கள் வழங்கப்படுகின்றன.

ஈட்டுக் கடன் பத்திரமும் பதிவு செய்யப்படுகிறது. மனுதாரர் மற்றும் கூட்டு மனுதாரர் என்று வகைப்படுத்தி ஒருவரது அல்லது இருவரது சொத்து மதிப்பும், வருமானமும் சான்றிதழ்களுடன் பெறப்பட்டு கடன் வழங்கப்படுகிறது. பொதுவாக கணவன் மனைவி அல்லது மனைவி கணவன் இருவரும் மனுதாரர், கூட்டு மனுதாரர் என்று அதாவது ஆங்கிலத்தில் “அப்ளிகண்ட்’, “கோ அப்ளிகண்ட்’ என்று வகைப்படுத்தப்படுகின்றனர்.

கடன் வழங்கும்போது மாறா வட்டி, மாறும் வட்டி என்று இரு வகைகளில் பிரிக்கப்பட்டு வட்டி விகிதம் நிர்ணயிக்கப்படுகிறது. கடன் வழங்கும் மனுக்களில் பல நிபந்தனைகள் அச்சடிக்கப்பட்டு கையெழுத்தும் பெறப்படுகின்றன. என்ன நிபந்தனை விதிக்கப்பட்டுள்ளது என்று தெரியாமலேயே பலரும் கையொப்பம் இட்டு கடன் கிடைத்தால் போதுமென்று “தலையை’ அடகு வைத்து விடுகின்றனர். நமக்குத் தெரியாமலேயே நாம் வங்கிகளின் கைகளில் அகப்பட்டுக் கொள்கிறோம்.

கடன் வழங்கும்போது ஐந்து ஆண்டு, பத்து ஆண்டு, பதினைந்து ஆண்டு, இருபது ஆண்டு என்று காலக்கெடு நிர்ணயிக்கப்பட்டு வட்டி விகிதம் உறுதி செய்யப்படுகிறது. தவறும்பட்சத்தில் தவறும் வட்டிவிகிதம் எவ்வளவு என்றும் “சர்சார்ஜ்’ எவ்வளவு என்றும் நிர்ணயிக்கப்படுகிறது.

கடனைத் திருப்பிச் செலுத்த முடியாத போது சொத்தைக் கையகப்படுத்தி ஏலம் மூலம் விற்பனை செய்து கடன் தொகையை வட்டி, அபராதவட்டி, சேவை வரியுடன் பிடித்தம் செய்து கொள்ளவும் சட்டத்தில் வழிவகைகள் செய்யப்பட்டுள்ளன.

“கடன் பட்டார்நெஞ்சம் கலங்கினார்’ என்பதுபோல் ஆபத்தில் மாட்டும்போது தான் யார் நாணயம் தவறியவர், தவறுபவர் என்பது நமக்குப் புரிகிறது. புரிகிறபோது தலைக்கு மேல் வெள்ளம் போயிருக்கும்.

மாறா வட்டி, மாறும் வட்டி என்று நிர்ணயம் செய்து கடன் வழங்கினாலும் ரிசர்வ் வங்கி வட்டி விகிதத்தை உயர்த்தும்போது இதர வங்கிகளும் வட்டி விகிதத்தை ஓசைப் படாமல் உயர்த்தி விடுகின்றன. மாறா வட்டி என்றால் அவர்கள் “மொழியில்’ வட்டி மாறும் என்பதுதான். ஆனால் வட்டி விகிதத்தை ரிசர்வ் வங்கி குறைக்கும்போது மாறா வட்டி என்பது அவர்கள் “மொழியில்’ வட்டி மாறாது என்பதுதான். குறைக்கும்போது மாறாது; ஆனால் உயர்த்தும்போது மாறும். எனவே மாறா வட்டி என்பது ஒரு சிறு கண் துடைப்பே.

பொதுவாக காலக்கெடுவை நிர்ணயம் செய்து கடன் வழங்கும் போது வாடிக்கையாளர்கள் மிகவும் தந்திரமாக ஏமாற்றப்படுகின்றனர். உதாரணத்திற்கு மாதத் தவணை ரூபாய் ஐந்தாயிரம் என்றும் 24 மொத்த தவணை என்று கொண்டால் ஒருவர் மாதந்தோறும் ரூ. 5 ஆயிரம் செலுத்த வேண்டும். காசோலை கொடுக்கும்பட்சத்தில் கவனமாக இருக்க வேண்டும். மாதத் தவணை தவறும்போது ஒரு குறிப்பிட்ட தேதிக்கு மேல் அபராத வட்டி விதிக்கப்படுகிறது. ஆனால் ஏதோ ஒரு வழியில் நமக்கு உபரியாகப் பணம் வந்தால் நம் கடனை பாதியிலேயே முழுமையாக அடைத்து விடத் தோன்றும். அப்போது வங்கிகளிலும் நிதி நிறுவனங்களிலும் நடக்கும் கூத்து கேலிக்கூத்தே!

முன்கூட்டியே கடனை அடைத்தாலும் வங்கிக்கு ஒரு குறிப்பிட்ட சதவீதம் மிகுதியாகத் தொகையை நாம் செலுத்த வேண்டும். உதாரணத்திற்கு 24 மாதத் தவணையை 12 மாதங்களிலேயே முடித்துக் கணக்கை முடிக்க நினைத்தாலும் மீதமுள்ள 12 மாதத் தவணைத் தொகை அதாவது ரூ. 12 ல 5 ஆயிரம் – ரூ. 60 ஆயிரத்துக்கு 2 சதவீதம் முதல் 5 சதவீதம் வரை வங்கிகளுக்கு உபரியாகச் செலுத்த வேண்டும். அப்போதுதான் கணக்கை வங்கிகள் முடிக்கும். காரணம் கேட்டால் ரிசர்வ் வங்கியைக் கைகாட்டுகிறார்கள். என்ன விதியோ என்ன முன்னுதாரணமோ தெரியவில்லை.

தவணை தவறிக் கடனை அடைத்தாலும் அபராதம். தவணைக்கு முன்னரே கடனை அடைத்தாலும் அபராதம். நாணயம் தவறிய நாணயதாரர்கள் யார்? நாமா அல்லது வங்கியா?

மூலப் பத்திரங்களையும் மற்ற ஆவணங்களையும் கடன் பெறும் போது மனுதாரர்கள் வங்கிகளில் செலுத்த வேண்டும். கடன் மனுக்களில் மனுதாரர்களும் ஜாமீன்தாரர்களும் அதாவது அப்ளிகண்டும், கோ – அப்ளிகண்ட்களும் கையெழுத்திட வேண்டும். கடனைத் திருப்பிச் செலுத்தியவுடன் சிலசமயம் வங்கிகள் ஓசைப்படாமல் மூலதாரப் பத்திரங்களை ஜாமீன்தாரர்களிடம் கொடுத்து விடுவர். கேட்டால் நெருங்கிய உறவுதானே, மேலும் நீங்கள் கொடுக்க வேண்டாம் என்று கூறவில்லையே என்று நொண்டி சாக்கு.

பணம் செலுத்துவதற்கு மட்டும் மனுதாரர்கள், பத்திரம் வாங்குவதற்கு ஜாமீன்தாரர்கள். கடன் வாங்கும்போது உள்ள உறவு, இடைப்பட்ட காலத்தில் மாறுவதற்கு வாய்ப்பு இருக்கலாம் அல்லவா? அதனால் மூலதாரப் பத்திரங்களை மனுதாரர்களிடம் ஒப்படைப்பதே நியாயமும் நேர்மையும்கூட.

பல திருமணங்களில் மகளின் நலன் கருதி பெற்றோர் ஒரு சொத்தை மகள், மருமகன் பெயரில் பத்திரம் பதிவு செய்ய நேரிடுகிறது. ஏதோ ஒரு காரணத்தால் மகளும் மருமகனும் பிரிய நேரிட்டால் மகளின் சொத்து பறிபோய்விடும்.

அதேபோல் தவணை செலுத்த முடியாதபோது சொத்தைக் கையகப்படுத்தி ஏலம் மூலம் தொகையை வசூல் செய்யும்போது பல மனுதாரர்கள் அவதிக்குள்ளாக்கப்படுகின்றனர்.

மேலும் பரிசீலனைக் கட்டணம் என்று ஒரு சுமை. கடன்கோரும் விண்ணப்பத்தைப் படிப்பதற்கு ஒரு கட்டணமா? அதை இலவச சேவையாகச் செய்தால் என்ன? பரிசீலனைக் கட்டணம் ஒழிக்கப்பட வேண்டும். மனுக்கள் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டால் வட்டியே போதுமானது. மாறா வட்டி என்றால் மாறாமலேயே இருக்க வேண்டும். மாறும் வட்டி என்றால் ஏற்றம், இறக்கத்திற்கு ஒரே அளவுகோல் இருக்க வேண்டும். வட்டி குறைக்கப்படும்போது இறக்கம் இருக்க வேண்டும்.

முன்கூட்டியே கடனே முழுமையாக அடைத்துக் கணக்கை முடிக்கும்போது உபரியாக எந்தத் தொகையும் வசூலிக்கக் கூடாது.

கடன் முழுமையாக தீரும்போது மூலப் பத்திரங்களையும் ஆதரவு ஆவணங்களையும் மனுதாரரிடம் மட்டுமே ஒப்படைக்க வேண்டும்; அல்லது அவர்கள் அங்கீகாரம் பெற்றவர்களிடமே ஒப்படைக்க வேண்டும்.

ஏதோ சில காரணங்களுக்காக தவணை கடந்து சொத்தை கையகப்படுத்தி ஏலம் விடப்படும் போது மனிதாபிமான அடிப்படையில் மனுதாரர்களுக்கு முன்னுரிமை வழங்க வேண்டும்.

எக்காலத்திலும் அபராத வட்டி சுமையாக இருக்கக் கூடாது. அதேபோல் சேவை வரி முழுமையாக ஒழிக்கப்பட வேண்டும். சேவைக்காகத் தான் வட்டி பெறப்படும்போது எதற்கு சேவைக்கு வரி?

கடன் பத்திரங்களின் நிபந்தனைகள் அனைத்தும் தெளிவாகப் புரியும்படி தாய்மொழியில் அச்சடிக்கப்பட வேண்டும். இதன்மூலம் அவற்றைப் படித்து தெளிவடைய வாய்ப்பு உண்டு. மேற்கூறிய நிபந்தனைகளை வங்கிகள் மீறும்போது அவற்றின் மீது சட்டப்படி வழக்கை எடுக்க நமக்கு அதிகாரம் அளிக்கப்பட வேண்டும். எப்படி வங்கிக்கு சட்ட அதிகாரம் உள்ளதோ அதேபோல் நமக்கும் வழங்கினால்தான் நேர்மையும் உதிமையும் காப்பாற்றப்படும். எளிமையான நுகர்வோர் பாதுகாப்பு சட்டம் துணை புரியும்.

எனவே கனவு இல்லம் நனவாகும்போது இனிக்க வேண்டுமே அல்லாது கசக்கக்கூடாது. மக்கள் பணமே மக்களுக்காகப் பயன்படும்போது முறைகேடுகள் நடக்கலாமா? கூடாது!

(கட்டுரையாளர்: வழக்கறிஞர், உயர் நீதிமன்றம், சென்னை).

Wheat vs Rice – TN farmers seek sweet sugar price

கோதுமைக்கு அதிக விலை; நெல்லுக்கு குறைவா?: விவசாயிகள் விரக்தி

சென்னை, மார்ச் 21: பஞ்சாப் போன்ற மாநிலங்களில் கோதுமைக்கு அரசின் கொள்முதல் விலை அதிகமாக உள்ளது. இதனுடன் ஒப்பிடும் போது, தமிழகத்தில் நெல்லுக்கு அரசின் கொள்முதல் விலை மிகக் குறைவாக உள்ளது என்று விவசாயிகள் கவலை தெரிவித்தனர்.

சென்னையில் செவ்வாய்க்கிழமை நடைபெற்ற விவசாயிகள் ஆலோசனைக் கூட்டத்தில் இதுபோன்ற 33 தீர்மானங்கள் நிறைவேற்றப்பட்டன.

அதுகுறித்த விவரம்:

காவிரி டெல்டா பகுதிகளில் உள்ளது போன்று, தமிழகத்தின் பிறபகுதிகளிலும் நேரடி நெல் கொள் முதல் நிலையங்களை அரசு அமைக்க வேண்டும்.

தொடக்க வேளாண் கூட்டுறவு வங்கிகளின் செயலாளர்கள் மூன்று ஆண்டுக்கு மேல் ஒரே இடத்தில் பணியாற்றக் கூடாது. வேளாண் மின் இணைப்பு கேட்கும் அனைத்து விவசாயிகளுக்கும் உடனடி மின் இணைப்பு வழங்க வேண்டும்.

பயிர்க்கடன் உள்ளிட்ட அனைத்து விவசாயக் கடன்களுக்கும் 4 சதவீதம் வட்டியில் கடன் வழங்க பொதுத் துறை வங்கிகளும், தொடக்க வேளாண் கூட்டுறவு வங்கிகளும் முன்வர வேண்டும்.

மேலும், ஒவ்வொரு வங்கிக் கிளையும் தனது எல்லைக்கு உட்பட்ட கிராமத்தில் 10,000 மூட்டைகளை சேமிக்கக் கூடிய கிடங்குகளை ஏற்படுத்த வேண்டும்.

பிற மாநிலங்களில் சர்க்கரைக்கு டன்னுக்கு ரூ. 1,500 வரை வழங்கப்படுகிறது. தமிழகத்தில் ரூ. 1,025 மட்டுமே அளிக்கப்படுகிறது. மேலும், எரிசாராய ஆலைகளுக்குப் பயன்படும் கரும்புச் சக்கை, பிற மாநிலங்களில் டன்னுக்கு ரூ. 2,500 வரை விற்கப்படுகிறது. தமிழகத்தில் மிகக் குறைந்த அளவு தொகைக்கே விற்பனை செய்யப்படுகிறது. இதற்கு, உரிய விலை நிர்ணயத்தை அரசு செய்ய வேண்டும் என்பன உள்ளிட்ட பல்வேறு கோரிக்கைகள் முன் வைக்கப்பட்டுள்ளன. கோரிக்கை மனு, தமிழக வேளாண் துறை அமைச்சர் வீரபாண்டி ஆறுமுகத்திடம் வழங்கப்பட்டது.

==========================================
தமிழகத்தில் அதிக உணவு உற்பத்தி: அமைச்சர் தகவல்

சென்னை, ஏப். 5: தமிழகத்தில் முன் எப்போதும் இல்லாத அளவுக்கு மிக அதிகபட்சமாக 95.4 லட்சம் மெட்ரிக் டன் உணவு உற்பத்தி செய்யப்பட்டுள்ளது என்று வேளாண் துறை அமைச்சர் வீரபாண்டி ஆறுமுகம் தெரிவித்தார்.

பேரவையில் வேளாண் மானிய கோரிக்கை மீதான விவாதங்களுக்கு செவ்வாய்க்கிழமை பதிலளித்து அமைச்சர் பேசியது:

நல்ல இடுபொருள், சீரிய ஆலோசனைகள் போன்றவற்றின் காரணமாக திமுக ஆட்சியில் அதிக அளவு உணவு உற்பத்தி செய்யப்பட்டுள்ளது.

முன் எப்போதும் இல்லாத அளவுக்கு உணவு உற்பத்தி செய்யப்பட்டாலும் நமது தேவை 115.2 லட்சம் மெட்ரிக் டன்னாகும். உற்பத்தி 95 லட்சத்தை எட்டினாலும் பற்றாக்குறை 19 லட்சம் டன்னாக உள்ளது.

நெல் சாகுபடி குறைந்துவிட்டது. புதிய வீரிய ரக விதைகள் மூலமும் புதிய தொழில்நுட்ப மூலம் அதிக அளவு உற்பத்தியை பெருக்க வேண்டியுள்ளது. சாகுபடி நிலப்பரப்பு குறைந்தபோதிலும் உணவு உற்பத்தி குறையவில்லை.

விவசாயிகள் சமூக பாதுகாப்பு திட்டத்தின் கீழ் 1 கோடியே 15 லட்சம் பேர் அடையாளம் காணப்பட்டுள்ளனர். இவர்களில் 73 லட்சம் பேருக்கு அடையாள அட்டை வழங்கப்பட்டுள்ளது.

நிலமுள்ள விவசாயிகள், விவசாயத் தொழிலாளர்கள் மற்றும் குத்தகைதாரர்களும் இதில் சேர்க்கப்பட்டுள்ளனர்.

மஞ்சள் வணிக வளாகம்: ஈரோடுக்கு அருகில் நசியனூர், வில்லரசம்பட்டி ஆகிய கிராமங்களில் ரூ. 36.32 கோடியில் மஞ்சள் வணிக வளாகம் அமைக்க உத்தரவிடப்பட்டுள்ளது.

சிறு குறு விவசாயிகள் பயன்பெறும் வகையில் கோயம்புத்தூர் மாவட்டம் பொங்கலூரில் வெங்காயத்துக்கும், கிருஷ்ணகிரி மாவட்டம் கிருஷ்ணகிரியில் மாங்கனிக்கும் குளிர்பதன வசதியுடன் கூடிய வணிக வளாகம் தலா ரூ. 2 கோடியில் அமைக்க நடவடிக்கை எடுக்கப்பட்டு வருகிறது என்றார் வீரபாண்டி ஆறுமுகம்.
==========================================

Inflation, Deflation & Recession: Indian Monetary Policy – S Janakiraman

மீண்டும் பணவீக்கம்

எஸ். ஜானகிராமன்

மீண்டும் பணவீக்கப் பிரச்சினை இந்தியப் பொருளாதாரத்தில் விஸ்வரூபம் எடுத்துள்ளது.

1960ல் தொடங்கி 2000 – 01ஆம் ஆண்டுவரை 8 முதல் 9 சதவீதமாக இருந்த பணவீக்க அளவு, மத்திய அரசின் விரைவான பொருளாதார சீர்திருத்த நடவடிக்கைகளால் 4லிருந்து 5 சதவீதமாகக் குறைந்தது.

தற்போது மிக அதிக அளவிலான பணஅளிப்பு மற்றும் வங்கிக்கடனில் ஏற்பட்டுள்ள அபரிமிதமான வளர்ச்சியின் காரணமாக பணவீக்கம் 6 சதவீதத்தைத் தாண்டும் நிலை ஏற்பட்டுள்ளது.

பங்குச் சந்தையின் தொடர்ந்த ஏறுமுகம் மற்றும் அசையா சொத்துகளின் அபரிமித விலைஉயர்வு ஆகியன இதன் விளைவே என்பதில் ஐயமில்லை.

தற்போதைய பணவீக்கப் பிரச்சினையைப் பொறுத்தமட்டில் மத்திய அரசு, அதாவது நிதி அமைச்சகமும், ரிசர்வ் வங்கியும் எதிர்கொண்டுள்ள சவால்களை இரண்டாகப் பிரிக்கலாம்.

ஒன்று, இந்த பணவீக்க உயர்வை எவ்வாறு கட்டுப்படுத்துவது; அடுத்து 9 சதவீத பொருளாதார வளர்ச்சியைப் பாதிக்காதவண்ணம் பணவீக்கத்தை எங்ஙனம் கட்டுப்படுத்துவது என்பதாகும்.

அடிப்படையில் பணவீக்கத்தைக் கட்டுப்படுத்த அரசு பொதுவாக நான்கு வித நடவடிக்கைகளை எடுப்பதுண்டு. அவை

• பணக்கொள்கை,
• நிதிக்கொள்கை,
• வர்த்தக மற்றும்
• செலாவணிக் கொள்கை என்பவை ஆகும்.

பணக்கொள்கை தொடர்பான நடவடிக்கையின் மூலம் பண அளிப்பையோ அல்லது வட்டி விகிதத்தையோ கட்டுப்படுத்த இயலும்.

நிதிக்கொள்கை தொடர்பான நடவடிக்கையின் மூலம் தீர்வை தளர்வுகளுக்கு வழிவகுப்பது; வர்த்தகக் கொள்கையின் மூலம் ஏற்றுமதி, இறக்குமதிக் கட்டுப்பாடு மற்றும் தளர்வுக்கு வழிகோலுவது; செலாவணிக் கொள்கையின் மூலம் ரூபாய் மதிப்பை வலுப்படுத்தி, இறக்குமதிப் பொருள்களின் விலை உயர்வைக் கட்டுப்படுத்துவது ஆகும்.

பணவீக்கத்திற்குக் காரணமான பணசுழற்சி மற்றும் பண உருவாக்கம், பொருள்களின் விலை உயர்வுக்கு வழிவகுக்கிறது என்பது பரவலான கருத்து. ஆகவே பணவீக்கப் பிரச்சினையை பணவளர்ச்சியை மட்டுப்படுத்துவதன் மூலமோ அல்லது வட்டி விகிதத்தின் மூலமோதான் கட்டுப்படுத்த இயலும்.

அண்மையில் ரிசர்வ் வங்கி மேற்கொண்ட நடவடிக்கையும் இதன் அடிப்படையிலேயே அமைந்துள்ளது.

அதேவேளையில், தற்போதைய பணவீக்கம் சந்தைத் தேவையின் அடிப்படையில் எழுந்த காரணியாக இல்லாமல் சந்தை அளிப்பின் பின்புலத்தால் எழுந்த காரணியாக இருப்பதால் இதைக் கட்டுப்படுத்துவது தொடர்பான நடவடிக்கைகளில் ரிசர்வ் வங்கி பெரிய அளவில் பங்களிப்பது என்பது இயலாத செயலாகும்.

ஆகவே நிதியமைச்சகத்தின் நிதிக்கொள்கை தொடர்பான நடவடிக்கைகள் இங்கு முக்கியத்துவம் பெறுகிறது.

சிமெண்ட், அலுமினியம், ரசாயனப் பொருள்கள் மற்றும் சில குறிப்பிட்ட மூலதனப் பொருள்களின் மீதான சுங்கத் தீர்வையை ஏற்கெனவே கணிசமாகக் குறைத்ததன் மூலம் பணவீக்கத்தைக் கட்டுப்படுத்தும் போராட்டத்தில் நிதியமைச்சகமும் களத்தில் இறங்கியுள்ளது ஆரோக்கியமான சமிக்ஞையாகும்.

இதன் மூலம் உயரும் பணவீக்கத்தின் எதிர்மறையான தாக்கத்தை வெகுவாகக் குறைக்க முடியும்.

இதுபோன்ற பன்முக நடவடிக்கைகளால் சில நேரங்களில் பணவீக்கம் காணாமல்போய் பணவாட்டம் ஏற்படுவதற்கான வாய்ப்புகளையும் மறுப்பதற்கில்லை.

ஆனால் இன்றைய அளவில் பணவீக்கம் என்பது உலகளாவிய பிரச்சினை. வளர்ந்த, வளர்ச்சியடைந்து வரும் மற்றும் பின்தங்கிய நாடுகள் அனைத்திலும் உள்ள மத்திய வங்கிகள் அனைத்தும் பணக்கொள்கையின் மூலம் பணவீக்கத்தை அணுகும் போக்கு தொடர்ந்து வருகிறது.

அதேவேளையில் பணவீக்கத்தைக் கட்டுப்படுத்த வட்டிவிகிதத்தை உயர்த்துவது என்ற வழக்கமான நடவடிக்கையைத் தாண்டி சிந்திக்கவும், செயல்படவும் தொடங்க வேண்டியது அவசியமாகும். இந்தியா இதற்கு விதிவிலக்கல்ல.

மேலும் வட்டி விகித உயர்வு என்ற நடவடிக்கையைப் பெருமளவு சார்ந்திருப்பது என்பது பொருளாதாரத்தை இறக்கநிலைக்குக் கொண்டு செல்லும் என்ற வாதத்தை இந்தியா கடந்த காலங்களில் நிரூபணமாக்கியுள்ளது.

பொருளாதார உண்மை நிலவரம் பற்றிய முழுமையான தகவல்கள் ரிசர்வ் வங்கியிடம் இல்லாதது பணக்கொள்கையைக் கொண்டு மட்டும் தற்போதைய பணவீக்கத்தைக் கட்டுப்படுத்தலாம் என்ற வாதத்தைப் பொய்யாக்குகிறது.

பணவீக்கத்தைக் கட்டுப்படுத்த அரசு மேற்கொள்ளும் நடவடிக்கைகளால் இந்தியாவின் 10 சதவீத வளர்ச்சி இலக்கு பாதிக்கப்படும் என்ற ஐயத்துக்கும் அடிப்படை இல்லை.

இருப்பினும் 9 சதவீத பொருளாதார வளர்ச்சி, 6 சதவீத பணவீக்கம் என பயணத்தைத் தொடங்கியுள்ள இந்தியா, 10 சதவீத வளர்ச்சி மற்றும் 2 சதவீத பணவீக்கம் என 10 ஆண்டுகளாகப் பயணத்தைத் தொடர்ந்து வரும் சீனாவிடமிருந்து கற்க வேண்டியது நிறையவே உள்ளது.

(கட்டுரையாளர்: விரிவுரையாளர், திருவள்ளூர்).

Pension Funds for Industrial workers & union Labourers – PF Interest Rates

பி.எப். வட்டி

நாட்டிலுள்ள 4 கோடி தொழிலாளர்கள், ஊழியர்கள் ஆகியோரின் சம்பளத்திலிருந்து மாதாமாதம் கட்டாயமாகப் பிடித்தம் செய்யப்படும் வருங்கால வைப்புநிதிக்கு (பி.எப்.) எவ்வளவு வட்டி அளிப்பது என்ற பிரச்சினை வழக்கம்போல இந்த ஆண்டும் இழுபறியாக உள்ளது.

இந்த வட்டிவிகிதத்தை 8 சதவீதமாகக் குறைக்க அரசு விரும்புகிறது. இவ்விதம் குறைக்கக் கூடாது என்று தொழிற்சங்கங்கள் எதிர்ப்புத் தெரிவித்து வருகின்றன.

வருங்கால வைப்புநிதித் திட்டம் 1952-ல் தொடங்கப்பட்டதாகும். தொழிலாளர்களும், ஊழியர்களும் தாங்களாக முன்வந்து எதிர்கால நலன் கருதி, சேமிப்பில் பணம் போட இயலாதவர்கள்.

ஆகவே அவர்கள் ஓய்வு பெறும்போது கணிசமான பணம் கிடைக்கச் செய்ய இத் திட்டம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. வைப்புநிதி வகையில் பிடிக்கப்படும் தொகை ஒவ்வொருவர் கணக்கிலும் சேர்ந்துகொண்டே போகிறது. இதற்காகக் கணக்கிடப்படும் வட்டித்தொகை ஏற்கெனவே உள்ள தொகையுடன் ஆண்டுதோறும் சேர்க்கப்படுகிறது.

ஒருகாலகட்டத்தில் இதற்கான வட்டித்தொகை 12 சதவீதமாக இருந்தது. ஆனால் 2000-ம் ஆண்டில் தொடங்கி இது படிப்படியாகக் குறைக்கப்பட்டு இப்போது 8.5 சதவீதமாக உள்ளது. ஆனால் இதைக் கொடுப்பதே பெரும்பாடு என்பதுபோல அரசு சித்திரிக்க முற்பட்டுள்ளது. வைப்புநிதிக்காகப் பிடித்தம் செய்யப்படுகிற தொகையுடன் நிர்வாகம் சம அளவில் அளிக்கின்ற தொகையும் சேர்ந்து மொத்தப் பணம் பெருகிக் கொண்டே போகிறது. 2004 மார்ச் 31-ம் தேதி நிலவரப்படி மொத்த வைப்புநிதித் தொகையில் உள்ள பணம் ரூ. 1 லட்சத்து 28 ஆயிரம் கோடியாகும். இது தொழிலாளர்களுக்கும், ஊழியர்களுக்கும் உரியது. ஆகவே இது அரசுக்கு அவர்கள் அளித்துள்ள கடன் போன்றதே.

கடந்த சில ஆண்டுகளாக வங்கிகளில் செய்யப்படும் டெபாசிட்டுகளுக்கு கூடுதல் வட்டி வழங்கப்படுகிற அதேநேரத்தில், வைப்புநிதிக்கு அரசு அளிக்கும் வட்டித்தொகை குறைந்து கொண்டே வருகிறது. நாட்டில் பணவீக்க விகிதம் 5 சதவீத அளவை எட்டியுள்ள நிலையில் வைப்புநிதிக்கு அளிக்கப்படுகிற வட்டி மிகக் குறைவே. இதை மேலும் குறைப்பது என்பது எந்தவகையிலும் நியாயமற்றது. இந்தியாவில் யாராவது பல ஆயிரம் கோடி ரூபாயை 8.5 சதவீத வட்டியில் நீண்டகாலக் கடனாக அளிப்பார்களா என்பது சிந்தித்துப் பார்க்க வேண்டிய விஷயம். ஆனால் வைப்புநிதித் திட்டத்தின் கீழ் வருகிற தொழிலாளர்களும், ஊழியர்களும் மட்டும் அப்படி குறைந்த வட்டியில் கடன் தர வேண்டுமென அரசு எதிர்பார்ப்பது எப்படி என்பது புரியவில்லை.

வருங்கால வைப்புநிதிக்கான வட்டிவீதத்தை இப்போதுள்ள அளவில் நீடித்தால் அல்லது உயர்த்தினால் அரசுக்கு நஷ்டம் ஏற்படும் என்று வாதிக்கப்படுகிறது. இது பொருளற்ற வாதமாகும். வருங்கால வைப்புநிதி வகையில் பெறப்படும் தொகையில் 79 சதவீதம் சிறப்பு டெபாசிட் திட்டத்தில் போடப்படுகிறது. இத் திட்டத்துக்கு உண்டான வட்டி 8 சதவீதமே என்றும் ஆகவே அதற்கு மேல் கொடுத்தால் நஷ்டம் என்றும் வாதிக்கப்படுகிறது. சிறப்பு டெபாசிட் திட்டத்துக்கான வட்டி 8 சதவீதம் என்பதை நிர்ணயித்தது யார்? அதாவது அரசு தானாக ஒரு வட்டி வீதத்தை நிர்ணயித்துவிட்டு அதற்கு மேல் கொடுத்தால் நஷ்டம் என்று கூறுவது விசித்திரக் கணக்கு ஆகும்.

வருங்கால வைப்புநிதிக்கான வட்டிவீதம், முன்பு இருந்த அளவுக்காவது உயர்த்தப்பட வேண்டும். அதற்கு தொழிற்சங்கங்கள் போராட வேண்டும். 8 சதவீதமாகக் குறைக்கும் திட்டத்தை முறியடித்துவிட்டோம் என்று பெருமைப்படுவதோடு நின்று விடலாகாது.